آیه های ظهور

 به خاک پای اوکه آمدنی است «عج»

 می رسدآسمان درآغوشش، می کنداقتدا به او دریا

با نگاهی به جشن ماهی ها،قد کشیده است با وضو دریا!

این  مزامیر سبز داوود است،آری  انگار صبح موعود است

می سرایدبه گوش شالوها،آیه های ظهوراودریا

ساحل آشفته ی هیاهوها،ناگهان سجده ی پرستوها

باسرانگشت موج می بارد،بغض-صدقرن-درگلودریا!

ناگهان موج های سرگردان،روی احساس صخره ها خوردند

شروه خوان مثل چشم جاشوها،شد تب آلود جستجو دریا

جاده آکنده ازنفس هایش،گل فروش است درتماشایش

ناشکیبانه چشم می دوزد،برافق های پیش رودریا

روبه فانوس های دریایی،باز،ساحل نشین شبگردی است

شانه هایش شقایق زخمی،چشم هایش...خودت بگو دریا!

دردلش آسمان ترک خورده است،یا سماع هزار ققنوس است؟!

سر به پیشانی تو می کوبد،مثل آیینه روبرو دریا

می سپارم دلم به آهنگش،محو گیسوی آسمان رنگش

می تراود «دعای عهد» انگار،می سراید به های وهودریا

بردلم چنگ می زندمرداب،وا نشد یک دریچه برمهتاب

تابه پابوس چشم اوآیم،گنبدآبی تو کو دریا؟!

خیمه اش کی «جزیره ی خضرا»ست؟این نفس های اوست اینجاهاست!

این نسیم بهارآدینه،می وزدازکدام سودریا؟!

می کند استغاثه هرشب ماه: کاشکی خال گونه اش بودم

کاش سربازکوچکش باشم، دردلش مانده آرزو دریا!

برسرش ابر سوره ی کوثر، روی دوشش ردای پیغمبر

عجل الله! ای غزل بس کن،می توان ریخت درسبو دریا؟!

        تاریخ سرودن4/6/86.برازجان