سلام بر همه دوستان خوبم ! 

تازه از بندر عباس برگشته ام.  دو غزل در سواحل شرجی زده و دوست داشتنی بندر قدم زده ام که یکی را تقدیم می کنم:

            جاده های ساحلی

خوش است همنفس جاده های ساحلی ات

و موجکوب غزل های سبک بیدلی ات

چقدر قافیه ها سنگی اند دریا جان !

کجاست سوره ای از ابرهای ساحلی ات ؟

به نیمه می رسد امشب که ماه زل بزند

به جامه دوختنم با پرند مخملی ات

و از سواحل بوشهر ،نامه ای دلتنگ

نوشته ام به افق های سبز انزلی ات

چقدر خسته ای از ارتفاع آهن و دود

چقدر خسته از این شهر، روح جنگلی ات

منم که سوخته ام پیش پای اسکله ها

و چشم دوخته بر ماهیان بسملی ات

 به جزرو مد تونهج البلاغه می شنوم

نشسته ام به تماشای شور یا علی ات!