قدری آسمانی ‌تر

بیا یک روز قدری آسمانی‌تر بیندیشیم

به ادراک نسیم باغ نیلوفر بیندیشیم

تمام آسمان را سبز تسبیح خدا دیدم

چه می‌شد دست ‌کم یک سجده‌ی دیگر بیندیشیم

هزار آیینه اسم اعظمی باریده باید خواند

غزل‌های سلیمان را به انگشتر بیندیشیم

شبی بارانی آیات ابراهیم باید شد

گلستانی است شعله شعله ، پیغمبر بیندیشیم

سحر سجاده‌مان را مرغ آمین می برد بالا

اگر غرق نماز شبنم و شبدر بیندیشیم

بهاران از نفس های سواری غنچه خواهد زد

در این زردی به آن دست بهارآور بیندیشیم

کسی دل را به سقف آسمان سنجاق خواهد کرد

اگر در سایه ابری نوازشگر بیندیشیم

خدا را در سکوت سنگ‌ها باید تماشا کرد

قنوت دره‌ها جاری است سر تا سر بیندیشیم

صدامان می کند از سمت آبی‌های دور از دست

اگر یک روز در بارانی از کفتر بیندیشیم

غزل را بر پر کنجشگ ها باید گره زد تا

به زیر نم نم باران صمیمی تر بیندیشیم

خداحافظ...خدا... دست دعایم می‌رود بالا

مبادا بعد از این جز با دو چشم تر بیندیشیم

به خود آییم، از صبح قیامت پرده می افتد

اگر یک دم به زنگ ساعت محشر بیندیشیم

غزل،دیباچه‌ی عشق است، مثل موج بنویسیم

وصیت‌نامه دریاست، پهناور بیندیشیم

                                                            11/7/86 برازجان